Reisverslag – Griekenland 2022
reisverslag
Griekenland 2022
In het najaar van 2021 maakten we een rondreis op de Peloponnesos en deden ook het eiland Kythira aan en we reisden een paar dagen door Epirus. In 2022 zijn we in de lente weer naar Griekenland gegaan. In de Peloponnesos wilden we nog een aantal archeologische sites bezoeken en daarna doorreizen naar Thessalië, Macedonië, Thracië en Epirus. Op de aanlooproute naar Griekenland bezochten we in Italië: Pietrasanta, Lucca, Pisa en Trani. Vanuit Bari hebben we veerboot naar Igoumenitsa genomen.
We hebben deze reis ca. 10,000 km gereden, waarvan 4,220 km in Griekenland.
Fotoreportage
Alle foto’s van deze reis zijn nu gepubliceerd op SmugMug. We hebben deze foto’s, samen met de foto’s van de reizen die we in 2017 en 2021 maakten, samengevoegd en ingedeeld in regio’s.
Hieronder hebben we een beperkte selectie van onze foto’s opgenomen. De volledige reportages zijn te vinden op SmugMug (klik).
Route
Vanuit Igoumenitsa zijn we via Patras afgezakt, via de westkust, naar het zuiden van de Peloponnesos. Via de oostkust van de Peloponnesos zijn we noordwaarts gereden. Overgestoken naar Evia en daarna hebben wij door Thessalië, Thracië, Macedonië en Epirus gereisd. De oranje icons geven een indicatie van onze route en de plaatsen die we hebben bezocht.
Hoogtepunten van onze reis
Plagía
Plagía werd in 1953 verwoest door een aardbeving, die plaatsvond op het nabijgelegen eiland Kefalonia. De restanten van de verlaten huizen herinneren aan deze ramp. Het dorp biedt nu onderdak aan varkens, geiten, koeien, honden enkippen. Het moet een prachtig dorp geweest zijn, uniek ook door de ligging. De rampzalige aardbeving van 1953 in Kefalonia, in de Ionische zee is een van de grootste rampen die het Griekse eiland Kefalonia ooit is overkomen. Kefalonia ligt net ten oosten van een grote tektonische breuk. Hier ontmoeten de Europese en Egeïsche platen elkaar. In augustus 1953 waren er zelfs vier aardbevingen die het eiland troffen. Deze aardbevingen verwoestten bijna elk huis. De zwaarste aardbeving mat 7,3 op de schaal van Richter. Het centrum lag op de zuidpunt van het eiland welke daardoor met 60 cm werd verhoogd.
Olympia
Misschien niet de mooiste site van Griekenland, maar historisch gezien wel een van de belangrijkste. In de klassieke oudheid werden hier om de vier jaar, gedurende meer dan 1.100 jaar, de Olympische Spelen gehouden. Door vernietiging en verschillende aardbevingen is er weinig overgebleven van de prachtige tempels en atletiek faciliteiten. Dwalend tussen de bomen en de oude ruïnes kun je een voorstelling maken van wat hier zich in het verleden heeft afgespeeld. Atleten, die zich in het zweet werkten voor een opgewonden, rauwe, menigte.
Methoni
Methoni is een pittoresk stadje aan de Ionische Zee. Door de strategische positie was het een belangrijk handels- en maritiem centrum. Vandaar ook de noodzaak om forten te bouwen. Gebouwd door de Venetianen in het begin van de 13e eeuw op een rotsachtig voorgebergte, is het kasteel van Methoni een van de grootste in de Middellandse Zee. Methoni zelf was vroeger gesitueerd binnen de muren van dit imposante kasteel. Aan de zuidrand van het kasteel is een versterkt eilandje, Bourtzi. Tijdens de Turkse bezetting was het een gevangenis en vonden er executies plaats. Het werd gebouwd in 1500 en is verbonden met de poort van het kasteel met een geplaveid weggetje.
Hans Warren schreef ooit over het fort: “Schitterend als fort, schitterend als ruïne. Ik had er geen voorstelling van hoe uitgestrekt zo’n fort kan zijn”
Koroni
Koroni is een heel mooi havenstadje. We hebben in de late namiddag en vroege ochtend langs de haven en door het stadje geslenterd. Het licht was mooi. Koroni heeft net als Methoni een Venetiaans fort. In het fort zijn er nog huisjes bewoond. Er is een kerk binnen het fort en een nonnenklooster. We waren de enige bezoekers. De zon scheen. Heel veel bloemen in bloei. Het was er vredig.
Areopoli
Agios Fokas
Vorig jaar zouden we hier overnachten, maar het stormde en door het hoge water was het kerkje niet bereikbaar. Nu konden we het kerkje wel bereiken. Door de ligging, op het kleine eilandje, met rond het kerkje een kleine begraafplaats, is het een unieke plek. Maar ook deze keer, konden we er helaas niet met de camper blijven staan. De wind, vaak ook sterke rukwinden, deed ons besluiten een veiliger plek op te zoeken.
Monemvasia
We zijn een aantal keren in Monemvasia geweest, we komen er graag, Voor ons heeft het een Oosterse sfeer en we vinden de architectuur en de gebruikte kleuren prachtig. Monemvasia ligt in het zuidoosten van de Peloponnesos in de prefectuur Laconia, op 400 meter van het land dat door een aardbeving in 375 na Christus van het vasteland is gescheiden. De naam is afgeleid van twee Griekse woorden, mone en emvassi, wat “enkele ingang” betekent. Het werd gesticht door de Byzantijnen in de zesde eeuw en kort daarna werd het een belangrijke haven. Tegenwoordig verbindt een verhoogde weg de stad Yefira /Nieuw Monemvasia op het vasteland met Monemvasia of Kastro (kasteel). De Kastro is verdeeld in een beneden- en een bovenstad. Van de oorspronkelijke 800 huizen zijn er velen vakkundig gerestaureerd en samen met slechts vier van de oorspronkelijke veertig kerken te vinden in de benedenstad. Hoog boven beschermen kasteelmuren de bovenstad op de top. Daar kan men de overblijfselen van Byzantijnse huizen en openbare gebouwen zien en een enorme stortbak die zorgde voor een watervoorziening in tijden van belegering.
Mystras
Mystras is een Byzantijnse stad gebouwd in 1249. Op de top van een heuvel, een uitloper van het Taygetos gebergte, werd op 620 meter hoogte een kasteel of Frankische vesting gebouwd met uitzicht op Sparta. Het sterke fort van Mystras, de Citadel of de Frankische vesting, werd gebouwd om Sparta beter te kunnen verdedigen. Mystras of Mistras werd vanwege de vele mooie kerken, muurschilderingen, bibliotheken en beroemde schrijvers ook wel het “Wonder van Morea” genoemd. Morea is een vroegere naam voor de Peloponnesos. Mystras is nu een Unesco werelderfgoed en ligt in een schitterend landschap.
Odyssee: Met zijn gerestaureerde kerken en kloosters, paleizen, tot ruïnes vervallen huizen, poorten en stegen is Mystras één groot openluchtmuseum. Een openluchtmuseum van middeleeuwse Byzantijnse architectuur, schilder- en beeldhouwkunst.
Didyma
Didyma ligt in een mooie vallei aan de voet van het gelijknamige gebergte. Het dorp staat bekend om de enorme kraters die hier in de buurt liggen. De ‘dolines van Didyma’, zoals ze door de bevolking worden genoemd. De kraters zijn ontstaan doordat door ondergrondse stromingen een stuk land gezonken is en er een lage vlakte tussen een hoge omheining van aarde en klei is gevormd. Dit natuurverschijnsel wordt ook wel sinkholes of zinkgaten genoemd. De kleinste krater ligt in de vallei bij Didyma en is begroeid met dennenbomen en struiken. In deze krater bevinden zich twee kapellen uit de Byzantijnse en de Post-Byzantijnse periode. Eén kapel is gewijd aan Agios Georgios en de andere aan de Metamorfosis. De Metamorfosis hadden we vorig jaar gemist, vandaar ons tweede bezoek. In de kapel van Agios Georgios zijn nog inscripties in onder andere het Latijns te zien, evenals een oud stenen doopvont. Een tunnel aan de zijkant van de doline, vormt de eeuwenoude ingang naar de grot. De treden binnenin de tunnel zijn handgemaakt.
Akrokórinthos
Hoog boven het oude Korinthe zijn de ruïnes van een van de mooiste natuurlijke vestingwerken in het oude Griekenland. Het ongeëvenaarde uitkijkpunt dat de landengte van Korinthe beheerste, plus de beschikbaarheid van bronwater, maakte dit een krachtige defensieve positie. Het oorspronkelijke fort is in de loop der eeuwen vele malen gewijzigd door een reeks indringers. Binnen de poorten is er een mengeling van imposante Romeinse, Byzantijnse, Frankische, Venetiaanse en Turkse wallen, met overblijfselen van Byzantijnse kapellen, Turkse huizen en moskeeën. De muren zijn zo’n 3 km lang.
Omdat ik mijn voet had verstuikt in Olympia was het aan Yvonne om de fikse klim naar boven te maken. Het is meer dan de moeite waard.
Evia
Vanaf Halkida reden we noordwaarts. Het begin was landschappelijk heel mooi. Opvallend waren het aantal bijenkasten. Het door branden verwoeste gebied, in combinatie met het zeer slechte weer, maakte diepe indruk op ons. Vorig jaar is een groot deel van Evia door brand verwoest. Het moet een ramp zijn voor de mensen die hier wonen. Van crisis naar crisis. Eerst een economische crisis, daarna Covid-19, en vorig jaar verwoestende, niets en niemand ontziende, branden. We hopen van harte dat dit mooie eiland zich herstelt van deze rampspoed en de bewoners meer geluk ten deel valt in de toekomst.
Agia Kiriaki
De Pilion is een prachtig schiereiland. Het zuiden van de Pilion is rustiger dan het noorden. Trikeri is ruig en vanaf de hoogtes heb je mooie uitzichten op Evia en het vaste land. We overnachtten in Agia Kyriaki. We hebben in Agia Kyriaki gewandeld en heel veel gefotografeerd. Het is een havenplaatsje naar ons hart, met karakteristieke Griekse taferelen. Het is net als Hydra een paradijs voor poezen. Een dankbaar onderwerp om te fotograferen.
Soufli
In Soufli was vroeger een belangrijke zijde-industrie, maar in 1922 verloor het stadje heel veel moerbei boomgaarden aan de Turken. In 1908 produceerde men in Soufli 800.000 kg cocons, in 1998 nog maar 5.000 kg. Het stadje heeft nog karakteristieke huizen uit de 19e en 20e eeuw.
Rodopi
Het departement Rodopi is het centrale departement van het district Thracië en grenst in het noorden aan Bulgarije, in het westen aan het departement Xanthi en in het oosten aan het departement Evros. De natuur in Rodopi is erg afwisselend: bergen, kloven, rivieren, valleien, vlaktes, maar ook mooie stranden. De grootste vlakte van Rodopi is de vruchtbare vlakte van Komotini. Komotini is de hoofdstad van prefectuur Rodopi. Met 48.000 inwoners is het een van de grootste steden van Thracië.
Xanthi
Xanthi is een traditionele stad en een deel van de stad heeft een beschermde culturele status. Xanthi, dat rond de 9e eeuw is gesticht, ligt tegen de lage hellingen van het Rodopi-gebergte. Naast de stad stroomt de Kosinthos-rivier. In de 13e en de 14e eeuw was het de belangrijkste stad in de regio, toen heette het Xantheia. Xanthi is zonder meer een leuke stad. Helaas zijn veel karakteristieke huizen vervallen en niet meer te restaureren. Ook is veel verpest door graffiti. Jammer, want de stad heeft beter verdiend.
Nestos
Vanuit Xanthi hebben we een rit door de bergen gemaakt, via Stavroupouli, Livera en Toxodas. Een spannende rit over smalle weggetjes. We hadden heel veel geluk dat er geen tegenliggers waren. Op het hoogste punt van de route was er een uitzichtpunt met diep beneden de Nestos rivier. Veilig beneden hebben we een wandeling gemaakt door de Nestos kloof. Best spectaculair.
Ancient Philippi
Misschien niet zo bekend als Delphi of Mycene, maar Ancient Philippi is een belangrijke en zeker ook indrukwekkende site. Van een archeologische site hoef ik niet alle details te kennen. Langs de overblijfselen wandelen, fotograferen en de sfeer in je op nemen geeft vaak veel voldoening. Philippi werd gesticht in 356 voor Christus door de energieke Macedonische dynastie Philip II, vader van Alexander de Grote. Deze oude stad staat op de Werelderfgoedlijst van Unesco. Door het strategische belang, het beheersen van een belangrijke handelsroute tussen Europa en Azië, werd het machtig in de Helleense periode die volgde op de dood van Alexander.
Hoogtepunten zijn het Hellenistische theater, dramatisch tegen de heuvel, het forum en latere overblijfselen van de basilieken die hier verrezen toen Philippi een belangrijk centrum van het vroege christendom werd.
Limni Kerkini
Lake Kerkini is een kunstmatig stuwmeer in Centraal-Macedonië, dat in 1932 werd aangelegd en vervolgens in 1980 werd herontwikkeld, op de plaats van wat voorheen een extreem uitgestrekt moerasgebied was. Lake Kerkini is nu een van de belangrijkste vogelobservatieplaatsen in Griekenland, omdat het is gelegen langs de trekroute voor vogels op weg naar de Egeïsche Zee, de Balkan, de Zwarte Zee, de Hongaarse steppen en daarbuiten. Lake Kerkini is een van Europa’s meest belangrijke Ramsar Wetlands. In Ramsar (Iran) was in 1971 een conventie, waar internationale afspraken werden gemaakt m.b.t. wetlands. Het is een prachtig natuurgebied. Heel veel soorten vogels, waaronder ook pelikanen. We hebben in Mandraki overnacht. Er was ‘s avonds een concert van kikkers, krekels en vogels. Oorverdovend mooi.
Limni Kerkini vonden we een magische plek.
Het kerkhof van de Bogomielen
Dit verlaten kerkhof ligt bij het stadje Nea Chalcedon. De stenen kruisen zijn door een Gnostische christelijke sekte geplaatst. Deze sekte, de Bogamielen, was actief op de Balkan tussen de 10e en 15e eeuw. De sekte ontstond in Bulgarije tegen het midden van de 10e eeuw. De kruisen worden omsloten door een stenen cirkel in een Keltische stijl. Een bijzondere plek en fotografisch zeer de moeite waard.
De archeologische site Dion
Het dorp Dion ligt 17 km ten zuidwesten van Katerini. Hier bevinden zich de archeologische opgravingen van de Heilige stad der Macedoniërs. Midden in een rijk begroeid en door bronnen bewaterd veld in de vlakte van Pieria, vlak voordat de klim naar de Olympus begint, strekken zich de Tempels der goden uit, o.a. twee theaters. Vlak daarnaast ligt de antieke stad Dion, die door haar God-dragende naam duidelijk haar nauwe relatie toont met de God Zeus. (Dias). Op deze plaats kwamen duizenden Macedoniërs samen voor de feesten “de Olympiaden voor Dias” die vanaf de 5e eeuw voor Chr. gevierd werden.
Vergina
Vergina is een historische plaats, 95 kilometer ten westen van Thessaloniki in Macedonië. Het is een heuvelachtig gebied dat in het departement Imathia ligt, 12 kilometer van de hoofdstad Veria. Vergina werd in 1977 wereldnieuws toen professor Manolis Andronikos hier een aantal graftombes ontdekte. In een van deze graftombes is Philippos de 2e, vader van Alexander de Grote begraven. Ook zijn zoon Alexander de 4e is hier met zijn vrouw Roxani begraven. De naam Vergina heeft het dorp pas in de jaren 30 van de vorige eeuw gekregen toen Griekse vluchtelingen uit Turkije zich hier vestigden. Vergina was eigenlijk de naam van een koningin die hier geleefd heeft voor de val van het Byzantijnse rijk en de opkomst van het Ottomaanse Rijk. De eigenlijke naam van deze plaats was in de oudheid Aiges. Aiges was de eerste hoofdstad van het Macedonische koninkrijk, het rijk van een van de grootste Grieken, Alexander de Grote. In de graftombes zijn allerlei voorwerpen gevonden waarvan vele van goud zijn gemaakt. Heel beroemd is de gouden urn met daarop het symbool van de Macedonische dynastie (ster met 16 stralen). In het prachtige museum zijn al deze schatten te bewonderen. Zeer indrukwekkend.
Limni Vegoritida
Limni Vegoritida, in het verleden ook bekend als Limni Ostrovo is een groot natuurlijk meer in het westen van Macedonië. We zijn rond het meer gereden. Er staan heel veel fruitbomen, met name kersenbomen. We hebben overnacht in Arnissas en Aminteo. Beiden droomplekken voor camperaars. ‘s Avonds kwamen gezinnen met jonge kinderen, opa’s en oma’s naar het water. De vogels en eenden voeren. Heel vreedzaam op deze voor ons speciale dag, de 4e mei. In Nederland herdenken we de oorlogsslachtoffers met 2 minuten stilte. En vandaag woedt er weer een oorlog in Europa, niet zo ver hier vandaan.
Prespa National Park
Ten westen van Florina in het noorden van Griekenland zijn de twee Prespa-meren een adembenemende plek, met een rijke flora en fauna en geschiedenis. Met een miljoen jaar oud behoren Megali Prespa en Mikri Prespa tot de oudste meren van Europa. Griekenland deelt Megali Prespa met Noord-Macedonië en Albanië, en Mikri Prespa alleen met Albanië. Wilde dieren zijn er in overvloed. Bruine beren, wolven en wilde zwijnen zijn slechts enkele van de 40 zoogdiersoorten, naast 260 vogelsoorten, waaronder ‘s werelds grootste kolonie Dalmatische pelikanen in Mikri Prespa, evenals grote witte pelikanen. Arbeiders waren bezig met het snijden van riet, wat wordt gebruikt om de gigantes (grote bonen) op te binden. We stonden met de camper in Psarádes. Koeien met hun kalveren begroetten ons. Net als in 2017 vonden we dit gebied een paradijs. We hebben gewandeld op het eilandje Agios Achillos met de mooie ruïne met dezelfde naam. We hebben ook wat dorpjes bezocht aan de grens met Albanië. De tweede avond stonden we in Mikrolimni, bij een klein kapelletje. Voor ons de bergen, het water, het riet met de watervogels. Beren hebben we helaas niet gezien. Wel een vos en wat slangen en heel veel watervogels
Spookdorpen Korésteia
De Korésteia, de naam is afgeleid van het oude koninkrijk Orestida, bestaat uit zo’n 22 spookdorpen van rode lemen huizen, ooit bevolkt door mensen van Slavische afkomst die vochten in het verzet en de burgeroorlog, maar nu allemaal verlaten en langzaam terugkerend naar de natuur. Filmmakers en fotografen houden van de dorpen vanwege hun sfeer. We bezochten Kraniónas en Gravos. Het lijkt erop dat hondenroedels bezit hebben genomen van de dorpen. We werden in Kraniónas gewaarschuwd dat het te gevaarlijk kon zijn. In Gravos werden we begeleid door een roedel. We voelden ons niet helemaal op ons gemak. Toen we bij de camper kwamen hebben we ze wat eten gegeven, waardoor het minder dreigend werd.
Meteora
Meteora is een must voor iedere reiziger die Griekenland bezoekt. We waren er nu voor de derde keer. We proberen er altijd te zijn voordat de bussen met toeristen aankomen. Jammer genoeg is het ons nog steeds niet goed gelukt om deze prachtige, indrukwekkende kloosters met goed licht te fotograferen. Als de bussen met toeristen zijn gekomen is het tijd om te vertrekken voordat je je te veel ergert aan het gedrag van mensen, helaas ook aan camperaars die wars zijn van een camperverbod. Meteora is een van de meest opvallende en indrukwekkende monumenten van de wereld, beschermd door de UNESCO. Door eeuwenlange wind – en watererosie (ooit was de Thessalische vlakte een binnenzee) hebben de rotsformaties hun specifieke en moeilijk bedwingbare uiterlijk gekregen. Vanaf de 9e eeuw werden de natuurlijke zandstenen torens beklommen door kluizenaars die daar hun eigen leefomgeving creëerden en slechts af en toe naar beneden kwamen. Vanaf de 11e eeuw trokken elders verdreven monniken naar het gebied. Halverwege de 14e eeuw verrezen de eerste kloosters op de toppen. Op enig moment waren er vierentwintig kloosters, verspreid over de verschillend rotsen.
Moni Ypséseos
We maakten een prachtige rit door de bergen, waar nog steeds sneeuw lag op de hoge toppen, van Kalambaka naar Moni Ypséseos. Het is een van de meest ongewone kerken van Griekenland. Het is helemaal van steen gebouwd en heeft 13 smalle torens. Het zou in een Anton Pieck tekening passen. De terugweg, via Megali Kerasia was spectaculair, zeker ook omdat we ons in het dorp vastreden, vanwege een wegopbreking.
Katára pas
Naar Ioannina namen we de Katára pas. De Katára pas is een bergpas in het Pindusgebergte in het noorden van Griekenland. De pas ligt 5 km ten noordoosten van de stad Metsovo. Gelegen op de grens van Epirus en Thessalië, vormt het de scheiding tussen de stroomgebieden van de Aoös in het zuidwesten en de Pineios in het oosten. De hoogte is ongeveer 1.705 m waardoor het een van de hoogste passen in Griekenland is. De Griekse nationale weg 6 (Larissa – Trikala – Metsovo – Ioannina – Igoumenitsa) kruist de Katárapas. Met de opening van de Egnatia Odos-snelweg die door tunnels verder naar het zuiden loopt, is het verkeer sterk afgenomen. We zijn ook een stuk om het meer gereden waar de Aoös rivier ontspringt. Het is het hoogste bergmeer van Griekenland
Ioannina
We overnachtten in Ligkiadis, hoog aan de overkant van het meer van Ioannina. Het uitzicht op Ioannina was overdag en ’s avonds prachtig. Ioannina ligt aan de westelijke oever van het prachtige Pamvotida meer en is een van de meest sfeervolle steden van Noord-Griekenland. De muren van de oude vestingstad, de Kastro, omsluiten een rustige wijk, bezaaid met minaretten, en het eilandje Nissaki in het midden van het Pamvotida meer. Op het eiland zijn twee belangrijke bezienswaardigheden: het Philanthropinon-klooster met zijn Byzantijnse fresco’s en het Pre-Revolutie Museum. Wij hebben door Ioannina geslenterd en een aantal bezienswaardigheden bezocht, o.a. de Kastro, de Aslan Pascha moskee, de Fethie moskee, het joods kwartier. De synagoge was helaas gesloten. Natuurlijk hebben we ook langs het meer gewandeld.
Ioannina is zeker de moeite waard, maar wel chaotisch en druk.
Land van de Souliots
In 2017 zijn we hier ook geweest. Het landschap en het harde bestaan van de mensen in de dorpjes maakte indruk op ons. Elf dorpjes vormden de Souliot Federatie. Souliotes (ook gespeld als Souliots of Suliots) waren een oorlogszuchtige gemeenschap uit het gebied van Souli, in Griekenland, die beroemd werd in heel Griekenland vanwege hun verzet tegen de lokale Ottomaanse Pashalik van Yanina geregeerd door de moslim Albanees Ali Pasha. Na hun nederlaag in 1803 werden de Souliotes gedwongen om naar de rest van Griekenland te verhuizen, en velen van hen speelden een prominente rol in de Griekse Onafhankelijkheidsoorlog vanaf 1821. De moedertaal van de Souliotes was Albanees
Achéron rivier
De Achéron rivier is een van de mooiste en schoonste rivieren van Griekenland. De kleur van de rivier is licht turquoise. De Achéron komt prominent voor in de Griekse mythologie, waar het vaak wordt afgebeeld als de ingang van de Griekse onderwereld waar zielen door Charon met een boot naar het aan de overkant liggende dodenrijk werden gebracht.
Reisgidsen
- Bradt guide Northern Greece – Dana Facaros
- Bradt guide Greece The Peloponnese – Andrew Bostock
- The Rough Guide to Greece
- Peloponnesos van Bartho Hendriksen en Leo Platvoet
- Reishandboek Peloponnesos -Henk Buma. Uitgeverij Elmar
Comments are closed.
